พระธรรมปฐมกาล 2:7 อธิบายถึงความตายคือสิ่งที่ตรงกันข้ามกับการเนรมิตสร้าง
“ผงคลีกลับไปเป็นดินอย่างเดิม และจิตวิญญาณ[ลมปราณแห่งชีวิต] กลับไปสู่พระเจ้าผู้ประทานให้มานั้น” ปัญญาจารย์ 12:7
พระคัมภีร์ใช้คำฮีบรูบ่อยครั้งสลับกันไปมาว่า “ลมปราณ” หรือ “จิตวิญญาณ” เมื่อคนเราตายร่างกายกลายเป็น “ผงคลีดิน” และ “จิตวิญญาณ” หรือ “ลมปราณแห่งชีวิต” จะกลับคืนสู่พระเจ้า เกิดอะไรขึ้นกับชีวิต?
“พระเจ้าตรัสว่า เรามีชีวิตอยู่แน่ฉันใด....ชีวิตทั้งสิ้นเป็นของเรา.....ชีวิตใดทำบาปก็จะตาย” เอเสเคียล 18:3-4
ชีวิตตาย ขณะนี้ชีวิตไม่เป็นอมตะแล้ว ชีวิตตายได้
สมการจาก ปฐมกาล 2:7 เมื่อพระเจ้าทรงสร้างเรากลับผกผันไปสู่สภาพเดิมในความตาย
“ผงคลีดิน” — “ลมปราณแห่งชีวิต” = “สิ่งไร้ชีวิต”
ร่างผู้มีชีวิต — ลมปราณจากพระเจ้า = ผู้ที่ตาย
ความตายคือชีวิตที่หยุดชะงัก ร่างกายจะกลับเป็นผงคลีดิน ส่วนลมปราณหรือจิตวิญญาณจะกลับไปหาพระเจ้า เราคือผู้มีชีวิตและเมื่อตายแล้วเหลือเพียงซากศพเท่านั้น ดังนั้นคนตายจะไม่รับรู้อะไรเลย เมื่อพระเจ้าทรงเอาลมปราณแห่งชีวิตคืน เราก็ตาย แต่ให้ศึกษาต่อไปในบทเรียนนี้ถึงเรื่องการมีความหวังในพระคริสต์