ยากอบ (ผู้นำคนแรกของโบสถ์คริสเตียนในยุคแรกๆ) ได้เขียนเกี่ยวกับพระบัญญัติสิบประการไว้ว่า
“เพราะว่าใครที่รักษาธรรมบัญญัติทั้งหมด แต่ผิดอยู่ข้อเดียว คนนั้นก็ทำผิดธรรมบัญญัติทั้งหมด เพราะว่าพระองค์ผู้ตรัสว่า “อย่าล่วงประเวณีผัวเมียเขา” ก็ตรัสไว้ด้วยว่า “ อย่าฆ่าคน” แม้ท่านไม่ได้ล่วงประเวณีแต่ได้ฆ่าคน ท่านก็เป็นผู้ละเมิดธรรมบัญญัติ” ยากอบ 2:10-11
ลูกา (แพทย์และผู้เผยแพร่ศาสนาในคริสตจักรยุคแรกๆ) รายงานไว้ว่า
“ในวันสะบาโตเราออกจากประตูเมืองไปยังฝั่งแม่น้ำ เข้าใจว่ามีที่สำหรับอธิษฐาน เราจึงนั่งสนทนากับพวกผู้หญิงที่ประชุมกันที่นั่น” กิจการของอัครทูต 16:13
พระธรรมกิจการของอัครทูตในพระคัมภีร์พันธสัญญาใหม่ได้กล่าวถึงวันสะบาโต 84 ครั้ง ซึ่งกินเวลามากกว่า 14 ปี ภายหลังการฟื้นพระชนม์ของพระเยซู กล่าวถึงวันสะบาโต 2 ครั้งที่เมืองอันทิโอก (กิจการของอัครทูต 13:14,42,44) 1 ครั้งที่เมืองฟีลิปปี (กิจการของอัครทูต 16:13) 3 ครั้งที่เมืองเธสะโลนิกา (กิจการของอัครทูต 17:2, 3) 78 ครั้งที่เมืองโครินธ์ (กิจการของอัครทูต 18:4, 11)
ยอห์นอัครสาวกคนสุดท้ายจากสิบสองคน เขียนว่า
“พระวิญญาณทรงดลใจข้าพเจ้าในวันขององค์พระผู้เป็นเจ้า” วิวรณ์ 1:10
ตามที่พระเยซูตรัส วันของพระผู้เป็นเจ้าคือวันสะบาโต
“เพราะว่าบุตรมนุษย์เป็นเจ้านายเหนือวันสะบาโต” มัทธิว 12:8
การค้นพบหลักฐานจากพระคริสตธรรมคัมภีร์ได้เปิดเผยว่า อัครสาวกมิได้พยายามเปลี่ยนวันขององค์พระผู้เป็นเจ้าจากวันที่เจ็ดเป็นวันแรกของสัปดาห์แต่ประการใด พระคัมภีร์พันธสัญญาใหม่กล่าวถึงวันแรกของสัปดาห์เพียง 8 ครั้งเท่านั้น ไม่เพียงไม่มีข้อเท็จจริงประการใดที่กล่าวถึงวันแรกของสัปดาห์เป็นวันบริสุทธิ์ ยิ่งไปกว่านั้นไม่มีแม้กระทั่งการกล่าวเป็นนัยให้เรากำหนดวันแรกของสัปดาห์เป็นวันนมัสการ จากการตรวจสอบมีพระธรรมสำคัญ 8 แห่งที่อ้างถึงเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นในวันอาทิตย์วันต้นสัปดาห์ว่า
พวกผู้หญิงไปดูที่อุโมงค์ในวันต้นสัปดาห์ (วันอาทิตย์) ( มัทธิว 28:1)
“เมื่อวันสะบาโตผ่านพ้นไปแล้ว” หญิงเหล่านั้นกลับไปทำงานตามปกติเช้าวันต้นสัปดาห์ (มาระโก 16:1, 2)
หลังจากพระองค์ทรงเป็นขึ้นมารุ่งเช้าวันอาทิตย์ พระเยซูทรงปรากฏแก่มารีย์ ชาวมักดาลา ตอนเช้าวันต้นสัปดาห์ (มาระโก 16:9)
บรรดาผู้ติดตามพระคริสต์ต่างทำงานของพวกเขาในเช้าวันต้นสัปดาห์ (ลูกา 24:1)
เวลาเช้ามืดวันอาทิตย์ มารีย์ ไปถึงอุโมงค์ฝังศพและพบว่าปากอุโมงค์ถูกเปิดออกแล้ว (ยอห์น 20:1)
วันอาทิตย์ บรรดาสาวกปิดประตูห้องที่พวกเขาอยู่รวมกัน “เพราะกลัวพวกยิว” (มิใช่เพื่อนมัสการ) (ยอห์น 20:19)
เปาโลขอให้สมาชิกโบสถ์เตรียามเงินของพวกเขาไว้ในวันต้นสัปดาห์ “สะสมไว้ตามรายได้” เพื่อนำเงินไปช่วยเหลือคนยากจนในกรุงเยรูซาเล็ม ( 1 โครินทร์ 16:1, 2) ข้อความดังกล่าวไม่ได้กล่าวถึงการประชุมทางศาสนาแต่ประการใด
กิจการของอัครทูต 20:7 ลูกาได้พูดถึงการเทศนาในวันต้นสัปดาห์ของเปาโล เป็นการประชุมเพื่อกล่าวลาซึ่งเกิดขึ้นโดยบังเอิญ ทุกวันเปาโลเทศนาเป็นประจำและท่านอัครอัครทูตได้หักขนมปังเสมอ (กิจการของอัครทูต 2:46)
ไม่มีพระธรรมข้อใดที่กล่าวว่าอัครสาวกตั้งใจหยุดรักษาวันสะบาโตไปเป็นวันอื่นที่ไม่ใช่วันที่เจ็ดของสัปดาห์ อัครสาวกยังกล่าวด้วยว่าไม่มีการเปลี่ยนแปลงวันสะบาโตจากวันที่เจ็ดเป็นวันแรกของสัปดาห์ จึงชี้ชัดว่า ไม่มีหลักฐานใดในพระคัมภีร์พันธสัญญาใหม่ที่ให้เปลี่ยนวันสะบาโตจากวันเสาร์ วันที่เจ็ดของสัปดาห์ ไปเป็นวันอาทิตย์ วันแรกของสัปดาห์ การเปลี่ยนแปลงนี้เกิดขึ้นหลังจากการสิ้นพระชนม์ของพระเยซูและการเสียชีวิตของบรรดาอัครสาวก ดังนั้นเราต้องกลับไปดูประวัติศาสตร์อีกครั้ง เพื่อค้นหาการเปลี่ยนแปลงนี้เกิดขึ้นเมื่อใดและเกิดขึ้นได้อย่างไร