บทที่ 21. คนหมู่มากผิดได้ไหม?

ในเรียนบทที่ 16 เราได้ศึกษาเรื่องการหยุดพักในวันสะบาโต ซึ่งเปรียบเสมือนยาถอนพิษขนานเอกของชีวิตแก้ไขปัญหาความเครียดต่างๆ ของสังคมปัจจุบัน เพราะว่าพระเจ้าทรงเข้าพระทัยถึงความปรารถนาทุกอย่างของเรา พระองค์จึงกำหนดให้ทุกวันที่เจ็ดของสัปดาห์เป็นวันหยุดพักของร่างกายและฟื้นฟูจิตใจให้สดชื่นขึ้นอีกครั้ง หลังจากเสร็จสิ้นราชกิจการสร้างโลกของพระองค์ในหกวัน พระเจ้า “ทรงพักผ่อน” ในวันที่เจ็ด “ทรงอวยพร” และ “ทรงตั้งไว้เป็นวันบริสุทธิ์” (ปฐมกาล 2:1-3)

เมื่อพระเจ้าประทานพระบัญญัติสิบประการให้แก่ประชากรของทรงพระองค์ (อิสราเอล) พระองค์ทรงบัญญัติให้ระลึกถึงวันสะบาโตวันที่เจ็ดและถือเป็นหัวใจของพระบัญญัติของพระองค์ (อพยพ 20:8-11) ตามพระบัญญัตินี้ วันสะบาโตคือวันที่ระลึกถึงฤทธิ์อำนาจการสร้างของพระเจ้า เป็นวันที่เราหยุดทุกอย่างเพื่อคิดถึงความสวยงาม ความมหัศจรรย์ต่างๆ ในราชกิจที่พระองค์สร้างขึ้น เป็นวันผ่อนคลายและเข้าใกล้พระผู้สร้างของเรา เป็นวันที่ได้สำรวจความผูกพันของเรากับพระองค์ที่หยั่งรากลึกลงเรื่อยๆ

เมื่อพระเยซูทรงประทับอยู่ในโลก พระองค์ทรงรักษาวันสะบาโตด้วย (ลูกา 4:16) และทรงตั้งไว้เพื่อมนุษย์ ทรงรับรองให้เป็นประโยชน์สำหรับคริสตชน (มาระโก 2:27-28) มีหลายข้อความในพระธรรมกิจการของอัครทูตบันทึกไว้ชัดเจนว่า หลังจากการฟื้นคืนพระชนม์ของพระองค์ อัครสาวกของพระคริสต์นมัสการในวันสะบาโต (กิจการของอัครทูต 13:14; 16:13; 17:2; 18:1-4, 11)

ในบทเรียนนี้คุณจะได้เรียน

  1. คำถามที่น่าฉงน

  2. พระเจ้าทรงเปลี่ยนวันใช่หรือไม่?

  3. พระเยซูทรงเปลี่ยนวันสะบาโตหรือ?

  4. อัครสาวกเปลี่ยนวันสะบาโตใช่หรือไม่?

  5. วันอาทิตย์สะบาโตมาจากไหน?

  6. ใครเป็นคนเปลี่ยน?

  7. คริสตจักรโปเตสแตนท์บางแห่งมีความคิดเห็นอย่างไร?

  8. สิ่งที่แท้จริงคืออะไรกันแน่?

<< หน้าก่อน หน้าถัดไป >>