เราสามารถรวบรวมประโยชน์ของการเชื่อมสัมพันธ์กับพระเยซูทุกวันและทุกสัปดาห์ด้วยคำว่า การหยุดพัก คำว่า“สะบาโต” มาจากภาษาฮีบรูแปลว่าการหยุดพัก ดังนั้นจึงไม่น่าประหลาดใจที่พระคริสตธรรมคัมภีร์เรียกวันที่เจ็ดว่า“สะบาโตแห่งการหยุดพักสงบ” (เลวีนิติ 23:3)
“เพราะมีข้อหนึ่งกล่าวถึงวันที่เจ็ดอย่างนี้ว่า ‘ในวันที่เจ็ดนั้น พระเจ้าทรงหยุดพักการงานทั้งสิ้นของพระองค์’ ...ฉะนั้นจึงยังมีการหยุดพักสะบาโตสำหรับประชากรของพระองค์….เพราะฉะนั้น ขอให้เราพยายามเข้าสู่การหยุดพักนั้น” ฮีบรู 4:4 -11
“การหยุดพักสะบาโต” ทำให้เรารู้เป็นนัยถึงความยินดีปรีดาในการหยุดพักบนสวรรค์ตลอดนิรันดร์ที่เราได้รับทุกสัปดาห์ การหยุดพักนี้มิได้หมายถึงการไม่ทำอะไรเลย แต่หมายถึงความรู้สึกปลอดภัย สันติสุขและความเป็นอยู่ที่ดีอันเป็นรากฐานชีวิตที่สมบูรณ์อย่างแท้จริง เราจะรู้ซึ้งถึงการหยุดพักฝ่ายจิตวิญญาณนี้ ก็ต่อเมื่อเราเคยมีประสบการณ์มาก่อนเท่านั้น นอกจากนี้คนทั้งโลกสามารถเป็นพยานและเปิดเผยประสบการณ์ของ “การหยุดพักหลังได้รับการช่วยให้รอด” และ “การหยุดพักวันสะบาโต” นี้ได้ “ถ้าท่านได้รับการหยุดพักของพระเยซูทุกวันทุกสัปดาห์โดยการสนทนากับพระองค์ ท่านจะค้นพบความยินดีที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิต”
ท่านปรารถนาจะขอบพระคุณพระเยซูสำหรับการหยุดพักซึ่งเป็นของประทานของพระองค์หรือไม่? ท่านเคยอยากจะขอบพระคุณพระองค์สำหรับพระสัญญาแห่งการหยุดพักเพื่อช่วยให้รอดหรือไม่ อยากจะขอบพระคุณในแต่ละวันที่พบสิ่งท้าทายในชีวิตและพระสัญญาแห่งการพักผ่อนวันสะบาโตในแต่ละสัปดาห์ที่ยึดความสัมพันธ์ระหว่าง ท่านกับพระองค์ให้แน่นแฟ้นขึ้นหรือไม่? หากท่านยังไม่เคย ท่านปรารถนารับการช่วยให้รอดบาปจากพระองค์หรือไม่? ท่านอยากจะทูลพระองค์ไหมว่า ท่านปรารถนาจะรักษาวันสะบาโตของพระองค์ทุกสัปดาห์? ท่านอยากจะทูลหรือไม่ว่า “ข้าแต่พระผู้เป็นเจ้าข้าพระองค์ปรารถนาที่จะพบความสุขใจในวันที่พระองค์ได้กำหนดไว้” ทำไมท่านไม่สัญญาในตอนนี้เสียตั้งแต่บัดนี้?
(ท่านอาจสงสัยว่า ใครเปลี่ยนวันสะบาโตจากวันเสาร์วันที่เจ็ดของสัปดาห์ไปเป็นวันอาทิตย์วันแรกของสัปดาห์? การเปลี่ยนแปลงนี้เกิดขึ้นเมื่อไร? พระเจ้าทรงอนุญาตให้เปลี่ยนใช่ไหม? คำถามเหล่านี้มีคำตอบอยู่ในบทเรียนบทที่ 21)