ถึงแม้พระคริสตธรรมคัมภีร์และพระบัญญัติสิบประการเป็นสิ่งจำเป็น ไม่มีเปลี่ยนแปลง และเป็นคู่มือสมบูรณ์แบบนำไปสู่วิถีชีวิตที่เป็นสุข แต่จิตใจยังคงขัดแย้งอยู่ดี หญิงสาวคนหนึ่งอธิบายว่า “ฉันเชื่อพระบัญญัติสิบประการที่ยึดเหนี่ยวใจฉัน แน่นอนว่าฉันจะรักษาพระบัญญัติเพื่อนำไปสู่ความสุขแต่ฉันพยายามอย่างที่สุดแล้ว พบว่าการรักษาพระบัญญัติไม่ใช่เรื่องง่าย และฉันเริ่มเชื่อว่าไม่มีใครปฏิบัติได้”
สำหรับคนที่พยายามโน้มเอียงมาใช้ชีวิตเชื่อฟังพระบัญญัติของพระเจ้า แต่ในคำตอบที่บอกว่าพยายามอย่างเหลือเกิน จากหัวใจที่มีมลทินบาปซ้ำแล้วซ้ำเล่าตอบอย่างท้อแท้ว่า “ฉันไม่สามารถจะปฏิบัติตามได้!” ทำไม? เพราะว่า
“การเอาใจใส่เนื้อหนังนั้นคือ การเป็นศัตรูต่อพระเจ้าไม่ปฏิบัติตามธรรมบัญญัติของพระเจ้า และที่จริงไม่สามารถปฏิบัติตามได้” โรม 8:7
วัตถุประสงค์ของพระบัญญัติสิบประการคืออะไร?
“เพราะว่าธรรมบัญญัตินั้นทำให้เรารู้จักบาป” โรม 3:20
บทบาทหน้าที่ของธรรมบัญญัติคือ ทำให้เข้าใจอย่างถ่องแท้ว่า เราคือคนบาปที่หลงทาง สิ้นหวังและต้องการพระผู้ช่วยให้รอดบาป
“เพราะฉะนั้นธรรมบัญญัติจึงเป็นผู้ควบคุมของเราจนพระคริสต์เสด็จมา เพื่อเราจะถูกชำระให้ชอบธรรมโดยความเชื่อ” กาลาเทีย 3:24
พระเยซูทรงเป็นคำตอบ เมื่อเราอยู่ใต้พระบาทของพระองค์อย่างสิ้นหวัง โดยความเชื่อเราสามารถรับการให้อภัยบาปและจะได้รับฤทธานุภาพจากพระองค์ดลใจให้เราสามารถปฏิบัติตามพระธรรมบัญญัติได้