ให้เรามาดูพระบัญญัติสิบประการสักนิดเพื่อช่วยให้เข้าใจว่า ทำไมเขาเหล่านั้นและพระคริสตธรรมคัมภีร์จึงเป็นพื้นฐานจำเป็นสำหรับการดำเนินชีวิตที่ถูกต้อง
พระบัญญัติสิบประการแบ่งเป็นสองส่วน สี่ข้อแรกเป็นความสัมพันธ์ของเรากับพระเจ้าและหกข้อหลังเป็นความสัมพันธ์ของเรากับเพื่อนมนุษย์ ทั้งสิบข้ออยู่ในพระธรรมอพยพ 20:3-17
พระบัญญัติสองข้อแรกเป็นความสัมพันธ์ของเรากับพระเจ้าเกี่ยวกับการนมัสการพระองค์
1. “ห้ามมีพระเจ้าอื่นใดนอกเหนือจากเรา”
2. “ห้ามทำรูปเคารพสำหรับตน เป็นรูปสิ่งใดซึ่งมีอยู่ในฟ้าเบื้องบน หรือบนแผ่นดินเบื้องล่าง หรือในน้ำใต้แผ่นดิน อย่ากราบไหว้หรือปรนนิบัติรูปเหล่านั้น ...”
พระบัญญัติข้อที่สามและข้อที่สี่เป็นความสัมพันธ์ของเรากับพระนามขององค์พระเจ้าและวันบริสุทธิ์ของพระองค์
3. “ห้ามออกพระนามพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้าในทางที่ผิด เพราะผู้ที่ใช้พระนามของพระองค์ไปในทางที่ผิดนั้น พระยาห์เวห์จะทรงเอาโทษ”
4. “จงระลึกถึงวันสะบาโตถือเป็นวันบริสุทธิ์ จงทำงานทั้งสิ้นของเจ้าหกวัน แต่วันที่เจ็ดนั้นเป็นสะบาโตแด่ พระยาห์เวห์ พระเจ้าของเจ้า..”
พระบัญญัติข้อ 5 และข้อ 7 คุ้มครองยึดเหนี่ยวความเป็นครอบครัว
5. “จงให้เกียรติแก่บิดามารดาของเจ้า...”
7. “ห้ามล่วงประเวณีผัวเมียเขา”
พระบัญญัติข้อ 6, 8, 9 และข้อ 10 คอยคุ้มภัยเราทางด้านสังคม
6. “ห้ามฆ่าคน”
8. “ห้ามลักทรัพย์”
9. “ห้ามเป็นพยานเท็จใส่ร้ายเพื่อนบ้าน”
10. “ห้ามโลภครัวเรือนของเพื่อนบ้าน อย่าโลภภรรยาของเพื่อนบ้าน....หรือสิ่งใดๆ ซึ่งเป็นของของเพื่อนบ้าน”
พระบัญญัติสิบประการอธิบายหน้าที่ของเราต่อองค์พระเจ้าและหน้าที่ของเราต่อผู้อื่น เป็นป้ายบอกทางการใช้ชีวิตคริสเตียน