ก่อนที่บาปจะเข้ามาทำลาย อาดัมและเอวาใกล้ชิดกับพระผู้สร้างอย่างมีความสุขในบ้านสวนเอเดนที่งดงาม เป็นเรื่องน่าสลดใจอย่างยิ่งที่เขาเสียรู้คำโกหกของซาตานที่หลอกว่า พวกเขาจะฉลาดเหมือนพระองค์ การเสียรู้ทำให้เขาทั้งสองถูกตัดขาดจากความเชื่อพระผู้สร้างของเขา (ปฐมกาล 3)
หลังจากที่อาดัมและเอวาถูกขับไล่ออกจากสวนเอเดน เขาใช้ชีวิตในโลกภายนอกอย่างยากลำบาก คราวนี้ไม่ว่าจะเป็นการคลอดลูกหรือการเตรียมดินเพื่อเพาะปลูก ทุกอย่างต้องแลกด้วยเลือด หยาดเหงื่อและน้ำตา ความผูกพันระหว่างพระเจ้ากับเขาขาดสะบั้นลง มีแต่ความบาปที่ทำให้เขาโลภและมีแต่ความอยาก ที่ทำให้เขาเจ็บปวด
เพราะว่าอาดัมและเอวาได้ฝ่าฝืนกฎเป็นคู่แรก ดังนั้น “ทุกคน” (เผ่าพันธ์มนุษย์ทั้งหมด) จึงตกอยู่ในบาปเดียวกันและต้องพบกับความตาย ซึ่งเป็นบทลงโทษสุดท้ายของบาป
“เพราะเหตุนี้ บาปได้เข้ามาในโลกเพราะคนคนเดียว และความตายก็เกิดมาเพราะบาปนั้น และความตายก็ได้แผ่ไปถึงมวลมนุษย์ทุกคนเพราะมนุษย์ทุกคนทำบาป” โรม 5:12
ขณะที่เราหลงผิด จิตใจจึงรู้ซึ้งถึงรสชาติของความอยากมีเพียงพระเจ้าพระองค์เดียวเท่านั้นที่สามารถเติมเต็มความมั่นคงทางจิตใจให้กับเราบ่อยครั้งที่เราพยายามแก่ความอยากโดยการเดินซื้อของในห้างสรรพสินค้าอย่างไม่ยั้งมือ การแข่งกันทำงานอย่างบ้าคลั่งเพื่อหวังได้เลื่อนตำแหน่งในบริษัท การดื่มของมึนเมา เสพยาเสพติดหรือการเที่ยวสำส่อน แต่ในที่สุดความอยากที่เกิดขึ้นก็คืออาการของการคร่ำครวญหาพระเจ้า ซึ่งต้องให้ความรักของพระองค์สถิตในชีวิตเราเท่านั้นจึงจะรักษาความอยากนั้นได้
“พระองค์ทรงสำแดงวิถีแห่งชีวิตแก่ข้าพระองค์ต่อพระพักตร์พระองค์ มีความชื่นบานอย่างเปี่ยมล้นในพระหัตถ์ขวาของพระองค์ มีความเพลิดเพลิน อยู่เป็นนิตย์” สดุดี 16:11
ความเบิกบานใจที่แท้จริงเกิดขึ้นได้ด้วยวิธีเดียวคือการมีสะพานเชื่อมช่องว่างระหว่างเราและพระเจ้าให้เป็นทางเดินข้ามไปอยู่เฉพาะพระพักตร์พระองค์