อาดัมและเอวามีพร้อมทุกอย่างที่เขาทั้งสองจะมีความสุขได้ ทั้งสองเพลิดเพลินกับการมีสุขภาพจิตและกายที่สมบูรณ์ มีบ้าน ห้อมล้อมด้วยสวนสวยอย่างไร้ที่ติ (ปฐมกาล 2:8; 1:28-31) พระเจ้าทรงสัญญาให้อาดัมและเอวามีลูกดกทวีขึ้น มีความคิดสร้างสรรค์ และพอใจในการทำหน้าที่และรักษาสวนด้วยมือทั้งสองของเขา (ปฐมกาล 1:28; 2:15) ทั้งสองสนทนากับพระผู้สร้างแบบสองต่อสอง ไม่มีร่องรอยความกังวลความกลัว หรือความเจ็บป่วยที่จะมาทำลายวันแห่งความสุขของเขาทั้งสองได้เลย
โลกกลายเป็นสถานที่มีแต่ความทุกข์โศกเศร้าไปได้อย่างไร?ในพระธรรมปฐมกาล บทที่ 2 และ 3 บอกถึงวิธีการที่บาปมาในโลกของเราอย่างหมดเปลือก ขอให้ท่านหาโอกาสอ่านสองบทนี้และนี่คือบทสรุปย่อ
หลังจากที่พระเจ้าทรงสร้างโลกอย่างสมบูรณ์แบบได้ไม่นาน ซาตานย่องเข้ามาในสวนเอเดน เพื่อล่อลวงให้อาดัมและเอวาต่อต้านพระผู้สร้างของเขา พระเจ้าทรงกำหนดขอบเขตอิทธิพลของซาตานในสวนเอเดนให้อยู่ที่ “ต้นไม้แห่งความสำนึกในความดีและความชั่ว” เพียงต้นเดียว โดยพระองค์ทรงเตือนมนุษย์คู่แรกให้ถอยห่างต้นไม้นี้ ห้ามกินผลจากต้นนี้ด้วยเพราะถ้ากินแล้วเขาจะตาย
วันหนึ่งเอวาเดินเล่นบริเวณต้นไม้ต้องห้ามนี้ เพื่อไม่ให้เสียเวลา ซาตานรีบกุลีกุจอเสนอตัวทันทีรีบบอกเอวาว่าพระเจ้าโกหกเธอ ดังนั้นหากเธอกินผลไม้ จากต้นนี้แล้วเธอจะไม่ตาย แต่จะกลายเป็นคนฉลาดเหมือนพระเจ้า คือสำนึกในความดีและความชั่ว และแล้วโศกนาฏกรรมจึงเกิดกับเอวาก่อนแล้วจึง ตามด้วยอาดัม เพราะเขาทั้งสองอยู่แต่ในความดีจึงง่ายต่อการถูกหลอกลวง ความชั่วร้ายตบตาเขาทั้งสอง เขาจึงกลายเป็นหนูทดลองกินผลไม้ต้องห้ามนี้ แสดงว่าเขาไม่เชื่อมั่น ไม่เชื่อฟังพระเจ้าอีกต่อไป ความสัมพันธ์จึงขาดสะบั้นลง
พระเจ้าทรงมีแผนให้อาดัมและเอวา “ปกครอง” โลกของเรา เขาเป็นสิ่งที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อเป็นฉายาเป็นของพระองค์ (ปฐมกาล 1:26) แต่เพราะเขาทั้งสองตัดขาดความเชื่อพระองค์จึงเท่ากับว่าเขาเลือกซาตานเป็นผู้นำชีวิตใหม่โดยปริยายนั่นเอง เขาทั้งสองจึงสูญเสียอำนาจในการปกครองโลก ปัจจุบันซาตานอ้างตัวว่าเป็นผู้ครอบครองโลก และพยายามทุกวิถีทางเพื่อให้มนุษย์ทั้งหลายเป็นทาสของมัน
มีหลายครั้งที่เราเห็นแก่ตัวหรือทารุณโหดร้าย ซึ่งแท้จริงแล้วเราไม่อยากทำ แต่ทำไมเรายังประพฤติเช่นนั้น? เพราะศัตรูชั่วร้ายที่มองไม่เ ห็นคอยชักจูงให้เราตกต่ำไร้ศีลธรรมนั่นเอง
อ่านพระธรรมปฐมกาล บทที่ 3 ท่านจะพบว่าบาปทำให้อาดัมและเอวาหลบซ่อนตัวจากพระเจ้าด้วยความกลัว บาปมีผลกระทบต่อพระราชกิจการสร้างทั้งหมด เหมือนดอกไม้ที่มีหนาม ดินที่แห้งแล้ง การงานที่กลายเป็นภาระต้องทำ โรคภัยไข้เจ็บ ความอิจฉาริษยา ความเป็นศัตรู ความสงสัยและความโลภ ทำให้มนุษย์พบความทุกขเวทนามากขึ้นหลายเท่า และสิ่งที่ร้ายแรงที่สุดที่มาพร้อมกับบาปคือ ความตาย