วิหารบนโลกเป็นแบบจำลองย่อส่วนพระวิหารบนสวรรค์ สถานที่พระเยซู ทรงรับใช้เพื่อเราในขณะนี้ พิธีนมัสการในวิหารบนโลกเป็น “แบบจำลองและเงาของสิ่งที่อยู่ในสวรรค์” (ฮีบรู 8:5) แต่มีความต่างกันอย่างเห็นได้ชัด บรรดาปุโรหิตผู้รับใช้ในวิหารแห่งโลกไม่สามารถยกโทษบาปได้ แต่ที่ไม้กางเขนพระเยซู “ทรงปรากฏครั้งเดียวเท่านั้นในปลายยุคเพื่อกำจัดบาปให้หมดสิ้นไปโดยการถวายพระองค์เองเป็นเครื่องบูชา” (ฮีบรู 9:26)
พระธรรมเลวีนิติในพระคัมภีร์พันธสัญญาเดิมได้อธิบายถึงรายละเอียดของงานภารกิจในสถานศักดิ์สิทธิ์ พิธีนี้มีสองส่วนคือ ศาสนกิจประจำวันและศาสนกิจประจำปี (คำแนะนำข้อที่ 13 กล่าวถึงกิจประจำปี)
ในพิธีศาสนกิจประจำวัน ปุโรหิต ถวายเครื่องบูชาเพื่อทั้งสองประเภทคือ สำหรับแต่ละคนและเพื่อกลุ่มธรรมิกชนทั้งหลาย หากผู้ใดทำบาป ผู้นั้นจะนำสัตว์ไร้ตำหนิมาถวายเป็นเครื่องบูชา “และเขาจะเอามือวางบนหัวของเครื่องบูชาไถ่บาป และฆ่าเครื่องบูชาไถ่บาปนั้น ในที่ที่เขาถวายเครื่องบูชา” (เลวีนิติ 4:29) ความผิดของคนบาปต้องได้รับการถ่ายโอนไปที่สัตว์ที่ไม่มีความผิดโดยสารภาพบาปและวางมือบนหัว เป็นสัญลักษณ์ว่าพระคริสต์ทรงนำเอาความผิดบาปของเราไปไว้ที่คาลวารี พระองค์ผู้ไม่มีบาปทรงเป็นคน “บาปเพื่อเรา” (2โครินธ์ 5:21) สัตว์ที่ใช้เป็นเครื่องบูชาต้องถูกฆ่าและมีการหลั่งเลือดออกมา ชี้ให้เห็นถึงพระคริสต์ผู้ต้องทุกข์ทรมานบนไม้กางเขน เป็นการลงโทษขั้นสูงที่สุด