เมื่อคนอิสราเอลตั้งค่ายที่เชิงเขาซีนาย พระเจ้าได้สั่งให้โมเสสสร้างพลับพลาที่เคลื่อนย้ายได้ ให้เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์เพื่อนมัสการพระองค์ “จงระวังทำสิ่งเหล่านี้ตามแบบอย่างที่เราแจ้งแก่เจ้าบนภูเขา” (อพยพ 25:40) เกือบ 500 ปี ต่อมาได้มีวิหารที่ทำด้วยหินอันยิ่งใหญ่ของกษัตริย์ซาโลมอนมาแทนที่ของเดิม ซึ่งยังคงสภาพการจัดวางตามแบบเดิมเหมือนพลับพลาชั่วคราวหลังเก่าทุกประการ
เมื่อพระผู้เป็นเจ้าตรัสให้โมเสสสร้างสถานนมัสการตามรายละเอียดของพระองค์ ทรงมีพระประสงค์อะไรในใจ? “แล้วให้เขาสร้างสถานนมัสการถวายแก่เรา เพื่อเราจะได้อยู่ท่ามกลางพวกเขา” อพยพ 25:8
ความบาปเป็นสาเหตุทำให้มนุษย์แยกตัวจากพระผู้สร้างอย่างน่าเสียใจ พลับพลาเป็นวิธีของพระเจ้าเพื่อแสดงว่าพระองค์ทรงสามารถอยู่ท่ามกลางพวกเราได้ พลับพลาซึ่งต่อมาคือ พระวิหาร กลายเป็นศูนย์กลางชีวิตและการนมัสการศาสนพิธีในสมัยพระคัมภีร์พันธสัญญาเดิม ทุกเช้าเย็นประชาชนจะมารวมตัวกันรอบๆ สถานศักดิ์สิทธิ์และสนทนากับพระเจ้าโดยการอธิษฐาน (ลูกา 1:9, 10) อ้างถึงพระสัญญา “ที่ที่เราจะพบกับเจ้า” (อพยพ 30:6) พระคัมภีร์พันธสัญญาเดิมสอนข่าวประเสริฐเหมือนกับที่พระคัมภีร์พันธสัญญาใหม่สอน ทั้งสองเล่มให้ภาพของพระเยซูทรงสิ้นพระชนม์ทนเราและช่วยเหลือเรา เป็นมหาปุโรหิตในพลับพลาบนสวรรค์