ถึงแม้ว่าพระคริสตธรรมคัมภีร์ไม่ได้บอกว่าไฟนรกจะทำให้ทรมานอย่างไร แต่ก็แง้มให้เราเห็นความน่ากลัวเมื่อต้องสูญหายไปตลอดว่าเป็นอย่างไร เมื่อคนอธรรมจะพลาดชีวิตนิรันดร์ ช่างน่ากลัวอะไรเช่นนี้ที่ปล่อยให้ความยินดีในชีวิตนิรันดร์ของพระเจ้าหลุดมือไป ซึ่งพวกเขายังไม่เคยได้สัมผัสได้ความรัก ความผูกพันที่สมบูรณ์กับพระองค์ซึ่งจะดำรงอยู่ตลอดไป
เมื่อพระคริสต์ทรงถูกตรึงที่ไม้กางเขนเพราะบาปของชาวโลกที่แยกพระองค์ออกจากพระบิดา พระองค์คงได้รับประสพความทุกข์ทรมานจากการถูกแยกออกซึ่งอาจต้องเป็นไปอย่างนั้นตลอดนิรันดร์ ขณะที่คนอธรรม มองไปยังอนาคตที่มืดดำเบื้องหน้า เขาจะเห็นแต่ความพินาศนิรันดร์เท่านั้น พวกเขาต้องตายด้วยความสิ้นหวังเมื่อต้องฟื้นคืนชีพครั้งที่สอง ขณะเดียวกันพวกเขาจะเห็นผลของการผลักไสพระคริสต์ครั้งแล้วครั้งเล่าของเขา ขณะที่พระองค์ทรงเข้ามาใกล้เพื่อเชื้อเชิญเขาด้วยความรัก สุดท้ายแล้วเขาทั้งหลายจะคุกเข่าลงและสำนึกถึงความยุติธรรมของพระเจ้าและความรักของพระองค์ (ฟีลิปปี 2:10, 11)
ไม่น่าสงสัยที่ผู้เขียนพระคริสตธรรมคัมภีร์เร่งเร้าให้เรารีบเลือกและเรียกหาองค์พระคริสต์โดยเร็ว
“อย่ารับพระคุณของพระเจ้าโดยไม่เกิดประโยชน์ เพราะว่าพระองค์ตรัสว่า ‘ในเวลาโปรดปรานเราได้ฟังเจ้า ในวันแห่งความรอดเราได้ช่วยเจ้า’ นี่แน่ะ บัดนี้ เป็นเวลาแห่งความโปรดปราน นี่แน่ะ บัดนี้ เป็นวันแห่งความรอด” 2 โครินธ์ 6:1-2
ข้าพเจ้าคิดว่าไม่มีอะไรจะน่าเศร้าไปกว่านี้อีกแล้ว ที่บางคนยอมทิ้งพระเยซูผู้ทรงเสียสละอย่างใหญ่หลวงและเลือกหนทางชีวิตที่นำไปสู่การหลงหาย ทางเลือกที่อยู่ตรงหน้าเราชัดเจนยิ่ง ระหว่าง ความพินาศนิรันดร์ คือการถูกแยกจากพระพักตร์พระเจ้า และทางเลือกการได้เป็นมิตรนิรันดร์กับพระคริสต์ที่จะเติมความปรารถนาส่วนลึกที่สุดของเราให้เต็ม ท่านเลือกทางใดเพื่อตัวเอง? ทำไมค้นหาปลายทางแห่งชีวิตของท่านในพระคริสต์เสียวันนี้?