ในพระธรรมดาเนียลบทที่แปด ทูตสวรรค์แสดงให้ผู้พยากรณ์ เห็นภาพกว้างที่ยิ่งใหญ่ในอนาคต ดาเนียลได้เห็นการขวิดกันของ (1) แกะผู้ (2) แพะผู้ (3) แพะผู้เขาเดียว “ส่วนอีกเขาหนึ่งเป็นเขาเล็กๆ งอกออกมาและใหญ่โตเรืองอำนาจมาก” (ดาเนียล 9:8, 9) เหล่านี้เป็นสัญลักษณ์แทนอาณาจักร (1) มิโดเปอร์เซีย (2) กรีก และ (3) โรมตามลำดับ (ดาเนียล 8:1-12, 20-26)
ส่วนที่สี่ของคำพยากรณ์คืออะไร?
“‘นิมิตที่เกี่ยวข้องกับเครื่องเผาบูชาเนืองนิตย์จะอยู่อีกนานเท่าใด...? ท่านผู้นั้นตอบท่านว่า อยู่นานสองพันสามร้อยเวลาเย็นเวลาเช้า (หรือวัน) แล้วสถานศักดิ์สิทธิ์นั้นจะกลับสู่สภาพอันควร (ชำระ)’” ดาเนียล 8:13, 14
ดาเนียลล้มหมดสติต่อหน้าทูตสวรรค์ที่อธิบายคำพยากรณ์เวลา 2,300 วัน ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของพระคริสตธรรมคัมภีร์บทที่แปดจบลงโดยไม่มีการแปลความในส่วนนั้น แต่ต่อมาทูตสวรรค์ปรากฏขึ้นอีกครั้งและกล่าวว่า
“ข้าพเจ้าออกมา ณ บัดนี้ เพื่อจะให้ปัญญาและความเข้าใจแก่ท่าน... เพราะฉะนั้นจงพิจารณาคำนั้นและเข้าใจนิมิตนั้น มีเจ็ดสิบ “สัปตะ” (สัปดาห์) แห่งปีกำหนดไว้ (ยุติ) สำหรับชนชาติของท่าน และนครบริสุทธิ์ของท่านเพื่อให้เสร็จสิ้นการทรยศ ให้บาปจบสิ้น และให้ลบมลทิน” ดาเนียล 9:22-24
เป็นที่แน่นอน 2,300 วันนั้นเท่ากับ 2,300 ปี โดยหนึ่งวันเท่ากับหนึ่งปี (เอเสเคียล 4:6) เจ็ดสิบสัปดาห์หรือ 490 ปีเท่ากับส่วนแรกของระยะที่ยาวกว่าของ 2,300 ปี ระยะเวลาทั้งสองนั้นเริ่มเมื่อ 457 ก่อนคริสตกาล เมื่อเปอร์เซียออกกฎหมาย “ให้สร้างกรุงเยรูซาเล็มขึ้นใหม่” ลบ 490 ปี ออกจาก 2,300 ปี จะเหลือ 1,810 ปี บวก 1,810 ปี กับ ค.ศ. 34 เมื่อ 490 ปี สิ้นสุดลง ก็จะได้ผลลัพธ์เป็นปี ค.ศ.1844